De zomervakantie, een oase voor de curator

Terwijl vele collega’s al vanuit hun vakantieoorden twitteren hoe fijn het daar is, zit ik momenteel nog volop tussen de dozen op kantoor. Ik houd meestal in de zomervakantie de achterwacht. Dat heeft als eerste voordeel dat veel andere curatoren er niet zijn en de kans op een nieuw faillissement toch aanwezig is.

Het werk van de curator is namelijk nog niet voorbij na de adrenaline gevulde eerste weken. In die weken werken we een strak draaiboek af. Inventariseren, verkopen, ontruimen. De telefoon staat roodgloeiend en eigenlijk kom je nergens aan toe behalve brandjes blussen, telefoontjes beantwoorden en mails versturen. Vervolgens komt een faillissement na een week of zes tot rust en kunnen de overige onderwerpen aan bod komen. In theorie dan, want als er weer een nieuw faillissement binnenkomt, begint het circus opnieuw.

En daarom is de zomervakantie zo een fijne periode. De rest van de praktijk dommelt zachtjes in naarmate de ‘out of office replies’ toenemen. Op het secretariaat heerst een doodse stilte, waar eerst de telefoons onophoudelijk rinkelden. Een ideaal moment voor het eigenlijke faillissementsonderzoek. Inmiddels heb ik meestal wel een idee gevormd waarom een bedrijf failliet is gegaan en de bestuurder of failliet heeft mij zijn versie gegeven, maar de boekhouding vertelt daar veel meer over.

Het beginpunt is de bankadministratie. Ik wil ouderwets bankafschriften inzien. Een boekhoudprogramma is tot op zekere hoogte te bewerken. De bankafschriften geven zwart op zit weer aan wie er is betaald. Als na een steekproef blijkt dat er wel erg veel naar een bepaalde partij is gegaan, doen we nader onderzoek. Ook kijken we kritisch naar de betalingen die in de maanden voorafgaand aan het faillissement zijn gedaan. Een kat in het nauw… En daar kunnen soms verrassende resultaten uit komen.

In mijn beginjaren werd ik benoemd tot curator van een steigerbouwbedrijf. Het bedrijf had in het verleden goede resultaten, stond als goed bekend in de markt en had veel grote opdrachtgevers, maar wegens acute liquiditeitstekort ging het bedrijf failliet. De eigenaar, een charismatische man, gaf in het monumentaal kantoorpand, tevens zijn woonhuis, de schuld aan dalende marktprijzen en te krappe marges. Maar een deel van de administratie bleef hij achter houden en dat wekte argwaan.

De bankafschriften had ik echter wel weten te bemachtigen en er was iets raars aan de hand. Er werd bijna dagelijks rond middernacht geld gepind, meestal tussen de € 1000 en € 1500. Volgens de bestuurder was dat om werknemers en materialen te betalen. Op zich had dit ook de opnames kunnen verklaren, ware het niet dat de kas niet volledig was. Nog verdachter was dat er steeds rond hetzelfde tijdstip, middernacht, gepind werd bij een verder nietszeggende partij.

Na wat speurwerk kwam het lek boven. De bestuurder was gokverslaafd en pinde bij de kassa van het casino om vervolgens na middernacht bij een pinautomaat buiten het casino contanten op te nemen omdat dan een nieuwe dag en pinlimiet aanbrak. Casino’s en bordelen hanteren vaak discrete aliassen zodat het bezoek niet meteen herkenbaar is op een bankafschrift.

De bestuurder had op deze wijze meer dan € 750.000 in drie jaar tijd naar de staatscasino gebracht. Al zijn energie was gestopt in het gokken en verbergen van de verliezen van zijn accountant en zijn familie. Zijn anders florerend bedrijf was zo ten gronde gericht.

Hoe het afliep? Justitie vervolgde de aangifte faillissementsfraude niet. De bestuurder is civielrechtelijk veroordeeld wegens bestuurdersaansprakelijkheid en vervolgens heb ik gepoogd een kale en inmiddels gescheiden kip te plukken. Hij woonde boven zijn nieuwe werkgever en toen wij via een beslag enkele honderden Euro’s van zijn salaris hadden afgeroomd in een jaar tijd legde de fiscus beslag en was de curator uitgeschakeld. De fiscus heeft nu eenmaal voorrang. Afsluiten en verder gaan.

Dus mijn zomervakanties zijn gevuld met dozen administratie, memory sticks en aantekeningenblokken vol met mogelijke geldstromen en strategieën. Om na afronding voor mijn laptop te zitten en waar nodig rustig aansprakelijkstellingen en dagvaardingen te maken, zodat er wat op de mat ligt bij betrokken partijen als zij terug komen van vakantie. Intussen heb ik in september fijn de hakken even voor teenslippers ingeruild en lig ik even in de zon uit te puffen voordat het geweld weer van voren af aan begint…

 

© 2015 – 2018, MariaB. All rights reserved.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *